کد مطلب:152220 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:194
شما فقط در مجلس شرکت کرده اید
عالم متقی، سلالة السادات، علامه سید مرتضی برقعی قدس سره از منبری های مشهور و پر مایه ی قم بودند و به لحاظ روحیات خاص ولایی و كثرت علم، جلسات سخنرانی ایشان غالبا مملو از طلاب و روحانیون بود.
این بزرگوار در سالهای پایان عمرشان، در دهه ی دوم ماه صفر در منزل حاج غلامعلی فرجی واقع در قم، گذرخان، منبر می رفتند. قبل از منبر ایشان مرحوم حاج آقا مؤمن كربلایی (امام جماعت مسجد رضویه) منبر می رفتند و مسائل شرعی را می فرمودند و پس از منبر حاج آقا برقعی، جناب آقای حاج علی كوچك زاده و جناب آقای حسین آقا شكروی (نقاش) به مرثیه خوانی می پرداختند و مراسم سینه زنی پر شوری انجام می شد و پس از آن با آبگوشت از مردم پذیرایی می شد.
مرحوم آقای برقعی كه پیرمردی در حدود نود ساله بودند، پس از اتمام منبرشان از مجلس خارج می شدند، زیرا در آن كهولت سن، توان نشستن در جلسه ی سینه زنی كه گاهی ساعتها به طول می انجامید را نداشتند.
در یكی از این شبها، مرحوم آقای برقعی رؤیای خود را بر فراز منبر فرمودند كه به شرح زیر است:
دیشب در عالم رؤیا دیدم كه در همین منزل، یك حوض پر از آب زلال و یك پاتیل پر از شربت قرار گرفته است. خانم سیاه پوشی در كنار آن ایستاده اند و مردم یكی یكی می آیند و اظهار عطش می كنند و آن مخدره لیوانی را از پاتیل، پر از شربت می كنند و
به دست هر یك از آنها می دهند.
در این هنگام من جلو رفتم و به آن خانم عرض كردم: خانم من هم تشنه هستم. آن خانم بزرگوار لیوان را برای اولین مرتبه، از آب حوض پر كردند و به دست من دادند. من عرض كردم: خانم چرا پارتی بازی می كنید؟! [1] به همه شربت می دهید و به من آب می دهید؟
آن بزرگوار فرمودند: این مردم هم در مجلس عزاداری شركت كرده اند و هم از اطعام آن خورده اند. بنابراین به آنها شربت می دهیم! اما شما فقط در مجلس شركت كرده اید، اما از طعام آن مصرف نكرده اید!
مرحوم آقای برقعی پس از نقل این رؤیا فرمود: من به واسطه ی كهولت سن نمی توانم تا پایان مجلس در اینجا بمانم. لذا از حاج غلامعلی فرجی خواهش می كنم كه اگر ممكن است، لقمه ای از غذای امام حسین علیه السلام را، اگر چه مقداری نان و سبزی باشد، برای من مهیا كنند، تا در هنگام پایین آمدن از منبر، آن را بگیرم و همراه با خود ببرم.
این بزرگوار در سالهای پایان عمرشان، در دهه ی دوم ماه صفر در منزل حاج غلامعلی فرجی واقع در قم، گذرخان، منبر می رفتند. قبل از منبر ایشان مرحوم حاج آقا مؤمن كربلایی (امام جماعت مسجد رضویه) منبر می رفتند و مسائل شرعی را می فرمودند و پس از منبر حاج آقا برقعی، جناب آقای حاج علی كوچك زاده و جناب آقای حسین آقا شكروی (نقاش) به مرثیه خوانی می پرداختند و مراسم سینه زنی پر شوری انجام می شد و پس از آن با آبگوشت از مردم پذیرایی می شد.
مرحوم آقای برقعی كه پیرمردی در حدود نود ساله بودند، پس از اتمام منبرشان از مجلس خارج می شدند، زیرا در آن كهولت سن، توان نشستن در جلسه ی سینه زنی كه گاهی ساعتها به طول می انجامید را نداشتند.
در یكی از این شبها، مرحوم آقای برقعی رؤیای خود را بر فراز منبر فرمودند كه به شرح زیر است:
دیشب در عالم رؤیا دیدم كه در همین منزل، یك حوض پر از آب زلال و یك پاتیل پر از شربت قرار گرفته است. خانم سیاه پوشی در كنار آن ایستاده اند و مردم یكی یكی می آیند و اظهار عطش می كنند و آن مخدره لیوانی را از پاتیل، پر از شربت می كنند و
به دست هر یك از آنها می دهند.
در این هنگام من جلو رفتم و به آن خانم عرض كردم: خانم من هم تشنه هستم. آن خانم بزرگوار لیوان را برای اولین مرتبه، از آب حوض پر كردند و به دست من دادند. من عرض كردم: خانم چرا پارتی بازی می كنید؟! [1] به همه شربت می دهید و به من آب می دهید؟
آن بزرگوار فرمودند: این مردم هم در مجلس عزاداری شركت كرده اند و هم از اطعام آن خورده اند. بنابراین به آنها شربت می دهیم! اما شما فقط در مجلس شركت كرده اید، اما از طعام آن مصرف نكرده اید!
مرحوم آقای برقعی پس از نقل این رؤیا فرمود: من به واسطه ی كهولت سن نمی توانم تا پایان مجلس در اینجا بمانم. لذا از حاج غلامعلی فرجی خواهش می كنم كه اگر ممكن است، لقمه ای از غذای امام حسین علیه السلام را، اگر چه مقداری نان و سبزی باشد، برای من مهیا كنند، تا در هنگام پایین آمدن از منبر، آن را بگیرم و همراه با خود ببرم.
[1] مرحوم آقاي برقعي شخصي شوخ و خوش مشرب بودند و اين جمله نيز يكي از جلوه هاي خوش مشربي ايشان، در عالم رؤيا بوده است.